VI. - COLONI AFRICIAudite, gentes. Si procul absumustotoque terrae dividimur globo, cui vix adhaerentes labamus oppositis aliunde plantis: | |
265 |
cum Vesper istic sidera congreget dum sol renascens hinc fugat, atque idem vos tempus in somnis quietos, nos habeat vigiles in armis, ut fecit altum sacra silentium |
270 |
nox et locuntur sidera nutibus, interiacentem vel per orbem perpetuas equitare turmas audite, gentes. Nos populus focis confessus hostem depulit hospites, |
275 |
quod rastra cultorum secutus in salebris stupuisset aurum. Tum quidquid ipsi proscidimus soli primumque visas hic segetes, domos non ante constructas, stupente |
280 |
barbaria, populantur igni.
Quid nos? Pruinis semper et aestibus, ad nostra passim nuda novalia visenda, direptas ad urbes, ad vetitas equitamus aras. |
285 |
Non solitudo, non fluvii tenent montesque, non nos et crucibus minax telisque tormentisque multus hic marium solidique manceps. Audite, gentes: acrius hinniunt |
290 |
terramque crebri suffodiunt equi pugnamque odorati supremam forte cient socios ad arma. Heu! propter uxor strenua frondibus in fortuitis non cubuit, Vale |
295 |
dictura, dum posthac rebellis spem generis fovet intus alvo. Traxere longe progeniem novam matresque fidas, haud veriti, velut armenta cum pullis in herbis, |
300 |
immerito cohibere vallo.
Odere lectos qui subolem ferant vitaliorem, scilicet, integros odere natos qui sub auras vimque gerant animosque patrum. |
305 |
Nox alma vos et lassa quies habet, dum tota vestris sub pedibus ruit haec gens in hostes et salutat iussa mori peritura solem. Quid vos? Iacetis: nam nihil attinet |
310 |
fortes creari, vivere fortium hoc quantulumcumque est, et esse qui valeant satis in leonem. Id, dormientes, id dare vos, nefas: unos virorum qui gelide viros |
315 |
auditis imbelli necari iam numero puerosque tabe. |