III. - GALLUS MORIENSHic hic ubi ictus volnere candidum | |
| 110 |
pectus sarissae figit humo manum et colla torquatus reflexit languida poplitibus solutis, notis obibit fluminibus procul viscique sacri robore fertili. |
| 115 |
Non, brenne, Theutates viarum te inmemorem, sate Nocte, ducet. Hic hic obibis. Nunquam utinam tui vox illa et Euris nuncius ocior venantis in silvis opacis |
| 120 |
attonitas pepulisset auris!
Sublimis auras saeva secans volat atque in Gebennas se adlevat arduas, defertur ad vallis et innat flumina praetereunte penna, |
| 125 |
pervadit atro dira silentio lucos rigentis vox volucris, nigras repente debacchata pinus exagitat tacitasque quercus. Haec clamat ingens ornus et audiens |
| 130 |
procera fagus iussa repercutit, haec ilices mandata tradunt letiferis resonare taxis, haec, bobus agrum dum colit, excipit manumque buri rusticus erigit, |
| 135 |
haec pastor exclamansque terret graminibus pecudes quietas, haec inter umbras iam druidae stupent circum tuentes aurea sidera, et pensa nocturnum trahentes |
| 140 |
ante focum trepidae puellae.
Sic Haedui Auscique et Senones ruunt quique arma nigris pendula quercubus quique ultimi admirantur undam et saxa laris resonantia albis. |
| 145 |
Utcumque saxis debilitant mare illic procellae, litore plurimus densetur ambactus minacique Oceano minitantur hastis, urguente et aestus inruit impetu |
| 150 |
caterva, harenae iam cumulos levis extollit atque undas tolutim quadrupedante quatit tumultu. Conantur et perrumpere pectore equi et viri undas caedere mataris; |
| 155 |
ast agmen indignatus amplo reppulit Oceanus fragore. Mox pervicaces carmina concinunt instructi et acri gaesa vibrant manu... hic te atrior stratum silenti |
| 160 |
Oceanus novos ambit aestu,
dum forte nautae flumine leniter labentis absens cantica percipis aut aure garritum natantis aerium moriens alaudae. |